برخورد پرندگان با هواپیما
از گذشته تاکنون برخورد پرندها باهواپیماها منجر به خسارت‌های مالی، جانی و اتلاف وقت بسیاری شده است؛ به همین دلیل با وضع قوانین سعی شده تا هواپیماهای مقاوم‌تری تولید شوند تا از میزان تصادفات کاسته شود. این برخوردها می‌توانند عواقب ناگواری داشته باشند. برای نمونه، در آمریکا از سال ۱۹۹۰ پرواز پرنده‌ها و برخورد آنها با هواپیماها منجر به کشته شدن ۲۵ انسان و زخمی شدن ۲۷۹ نفر شده است. اداره پرواز آمریکا اعلام کرد که در سال ۲۰۱۲ نزدیک به ۱۱ هزار برخورد با پرندگان در ۶۵۰ فرودگاه رخ داده است. در سال ۱۹۵۹ هواپیمایی خطوط شرقی آمریکا هنگام بلندشدن از بوستون با جمعی از پرندگان برخورد کرد. هر چهار موتور هواپیما از کار افتادند و هواپیما در بندر بوستون سقوط کرد که منجر به مرگ ۶۲ نفر شد. از نمونه‌های مشابه و معروفی که چندسال پیش نیز رخ داد، برخورد هواپیمای خلبان( sully ) در سال ۱۳۸۷ بود که به «معجزه هادسون» شهرت یافت. خلبان پس از از بین رفتن هردو موتور، هواپیما را روی رودخانه فرود آورد و خوشبختانه این حادثه هیچ تلفاتی نداشت.
بر خلاف اندازه کوچکی که پرندگان دارند قدرت بینایی و شنوایی آنها تقریبا برابر انسان ها بوده با این تفاوت که آنها قادر به شنیدن فرکانس های پایین تری نسبت به انسان ها می‌باشند، لذا این امر باعث گردیده است که پرندگان از وجود هواپیماها کاملا آگاه باشند. بر اساس تحقیقات صورت گرفته، پرندگان با توجه به تجربیاتی که در گذشته کسب نموده اند از پرواز در مناطقی که پرواز هواپیماها به صورت مداوم صورت می‌گیرد اجتناب می‌نمایند اما پرندگان مهاجر و یا پرندگانی که این تجربه را کسب نکرده‌اند در اکثر مواقع باعث بروز مشکلاتی برای هواپیماها می‌گردند. بر اساس تحقیقات انجام گرفته، هفتاد درصد برخورد با پرندگان در ارتفاع زیر ۲۰۰ پایی (حدود ۱۱۰ متر) و پانزده درصد آن در ارتفاع بین ۲۰۰ تا ۸۰۰ پایی (حدود ۴۴۰ متر) صورت گرفته است. لذا خلبانان در هنگام انجام نشست و برخاست باید آمادگی مواجهه با چنین اتفاقی را داشته باشند. آسیب های وارد شده به یک هواپیما در اثر برخورد با پرندگان رابطه مستقیمی با سایز و اندازه آن هواپیما دارد، به عبارتی دیگر، هواپیماهای کوچکتر در معرض آسیب دیدگی شدیدتری از قبیل شکسته شدن شیشه جلوی کابین خلبانان، آسیب دیدگی سطوح کنترلی روی بال و یا بخش دم هواپیما می‌باشند. همچنین هواپیماهای بزرگ نیز در خطر آسیب دیدگی و از دست دادن موتور ها، از دست دادن کامل قابلیت کنترل هواپیما و از دست دادن بخشی از ابزار و آلات دقیق هواپیما در پی برخورد یک پرنده به سیستم پیتوت-استاتیک نصب شده در قسمت دماغه و بدنه هواپیما می‌باشند.
اقدامات صورت گرفته به صورت روزانه در فرودگاه هایی که جمعیت پرندگان در آنها بالا بوده و در نتیجه خطر برخورد هواپیماها با پرندگان بالا می‌باشد استفاده از گلوله های منور است، در حقیقت شلیک این گلوله ها باعث جلب توجه پرندگان و در نتیجه دور نمودن آنها از منطقه فرودگاهی می‌گردد. یکی دیگر از اقدامات بسیار موثر در دور نمودن پرندگان استفاده از روشی به نام Bird Distress Signal می‌باشد. به طور کلی در این شیوه صدای پرندگان و حیوانات درنده بالغ توسط دستگاه پخش کننده صدا با صدایی بسیار بالا در محیط فرودگاهی پخش شده که این امر باعث فرار پرندگان از این محیط می‌گردد. اقدام رایج دیگر استفاده از سگ های آموزش دیده ای است که وظیفه آن ها دنبال نمودن پرندگان با هدف دور کردن آنها می‌باشد. علاوه بر این، از بین بردن گیاهان در اطراف محیط فرودگاهی به عنوان مثال با آسفالت کردن سطح زمین بسیار موثر می‌باشد چرا که انجام این کار باعث از بین رفتن منبع غذایی برای بسیاری از پرندگان شده که این مسئله منجر به کاهش تعداد پرندگان در محیط فرودگاهی می‌گردد.
